ΒΧΜ

Η κοινωνική οργάνωση των ορθόδοξων που ζούσαν στον ελλαδικό χώρο και στη Μ. Ασία ανάμεσα στο 1453 και στο 1830 βασιζόταν στην έννοια της κοινότητας. Στο εσωτερικό αυτών των μικρών κοινωνιών η θέση των ανθρώπων ποίκιλλε ανάλογα με την καταγωγή, το επάγγελμα και την οικονομική κατάσταση. Ανεξάρτητα από το αν βρίσκονταν υπό λατινική ή οθωμανική κυριαρχία, οι ορθόδοξοι πληθυσμοί βίωναν μία κοινή παράδοση πίστης και νοοτροπιών. Καθοριστικός παράγοντας της καθημερινότητάς τους ήταν η Εκκλησία. Από αυτήν πήγαζαν οι αντιλήψεις με βάση τις οποίες ερμηνευόταν η κοινωνική πραγματικότητα και ο κόσμος, ενώ την ίδια στιγμή άλλες αντιλήψεις αντλούνταν από ένα αρχαιότερο, παγανιστικό παρελθόν. Όλες μαζί συγκροτούσαν ένα ενιαίο πλαίσιο σκέψης, που παρέμενε στα ουσιώδη του σημεία μεσαιωνικό τουλάχιστον έως τον 18ο αιώνα.