Παράξενα Αντικείμενα
Στη μόνιμη έκθεση του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου, μπορούμε να δούμε διάφορα αντικείμενα που μάς περιγράφουν πτυχές από τη ζωή των ανθρώπων της βυζαντινής και μεταβυζαντινής εποχής. Μερικά από τα αντικείμενα αυτά φαντάζουν σήμερα παράξενα και ανοίκεια, μάς δημιουργούν ερωτηματικά για τον τρόπο κατασκευής τους, για τη χρήση ή / και τη σημασία τους.
Ας τα ανακαλύψουμε!
Ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα και παράξενα εκθέματα του ΒΧΜ, το αμφίγλυφο θωράκιο με παράσταση γοργονείου (5ος-6ος αι.) και σταυρού στην άλλη όψη (6ος-7ος).
Eκτίθεται στη μόνιμη έκθεση ως δείγμα εκχριστιανισμού των αρχαίων γλυπτών που χρησιμοποιήθηκαν για τη διακόσμηση των ναών της νέας θρησκείας.
Ανακαλύφθηκε το 1894 σε μια ρωμαϊκή έπαυλη, στο Λέχαιο της Κορινθίας.
Τα σταθμία είναι μικρά βάρη από πέτρα, μόλυβδο, γυαλί και κυρίως χαλκό, που χρησίμευαν για το ζύγισμα εμπορικών προϊόντων και νομισμάτων. Το συγκεκριμένο σταθμίο, φτιαγμένο από χαλκό και ασήμι κοσμείται με εγχάρακτες παραστάσεις δύο αυτοκρατόρων, του Ιουστίνου Α΄ και του Ιουστινιανού Α΄. Τα αυτοκρατορικά σταθμία χρησιμοποιούνταν για να επαληθεύεται το βάρος των χρυσών νομισμάτων, των σόλιδων.
Χρονολογείται στον 6ο αι.
Γλυπτό θωράκιο στην επιφάνειά του οποίου εικονίζονται δύο σφίγγες που κρατούν με τις οπλές τους ένα ζαρκάδι. Ανάμεσά τους φυτρώνει το Δέντρο της Ζωής.
Η σφίγγα, το μυθικό πλάσμα με το κεφάλι γυναίκας, τα φτερά πουλιού και τα πόδια λιονταριού, θεωρείτο σύμβολο σοφίας και δύναμης, τόσο στον αρχαιοελληνικό κόσμο όσο και σε λαούς της Ανατολής. Για τους Βυζαντινούς, πάλι, τουλάχιστον μέχρι και τους μέσους βυζαντινούς χρόνους (έως δηλαδή και τον 11ο αι.), είναι ον δαιμονικό και απεικονίζεται στην τέχνη κυρίως για αποτροπαϊκούς λόγους – για να απομακρύνει το κακό.
Το Δέντρο της Ζωής είναι κι αυτό ένα σύμβολο που απαντά σε διαφορετικές θρησκείες. Στη χριστιανική παράδοση βρίσκεται στο κέντρο του Παραδείσου και συμβολίζει την αιώνια ζωή, την αθανασία.
Χρονολογείται στο 12ο αι.
Το κιονόκρανο που προέρχεται από τη Ζάκυνθο, εντάσσεται στη δυτική παράδοση διακόσμησης ναών και άλλων κτηρίων με προσωπεία και άλλα «παγανιστικά» θέματα. Τα νοήματα αυτών των θεμάτων ήταν σύνθετα, και για κατανοηθεί η σημασία τους πρέπει να είναι γνωστή η χρήση και ο χαρακτήρας του κτηρίου στο οποίο ήταν τοποθετημένα.
Χρονολογείται στο 13ο αι.
Ο Σισώης, ένας ερημίτης που ασκητεύει στην Αίγυπτο επισκέπτεται τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Κοιτάζοντας τον νεκρό ήρωα αναλογίζεται τη ματαιότητα της επίγειας ζωής.
Φορητή εικόνα χρονολογούμενη στα τέλη του 18ου-αρχές 19ου αι. Προέρχεται ίσως από τη Δαλματία.
Σχόλια
Δυνατότητα σχολιασμού έχουν μόνο οι εγγεγραμμένοι χρήστες.
Δε βρέθηκαν σχόλια.