ΒΧΜ

Η έννοια «Γένος» συνδέεται με την ταυτότητα του Νέου Ελληνισμού όπως αυτή διαμορφώθηκε στα χρόνια της oθωμανικής κυριαρχίας. Δεν αφορά όλους τους Rum, όλους δηλαδή τους χριστιανούς της αυτοκρατορίας, αλλά όσους μετείχαν της ορθόδοξης πίστης και της ελληνοβυζαντινής παράδοσης.

Δεν πρόκειται για μια κατηγορία πληθυσμού αλλά για πολλές, απλωμένες σε όλες τις βαθμίδες της κοινωνικής διαστρωμάτωσης: Γένος είναι οι αυτοδιοικούμενες κοινότητες του ελλαδικού χώρου, κι οι Φαναριώτες, κι αυτοί που παράγουν πνευματικά και καλλιτεχνικά αγαθά στη Μολδοβλαχία και την Κωνσταντινούπολη, Γένος είναι κι οι Αρβανίτες του Σουλίου. Είναι τελικά όλοι εκείνοι που, αιώνες μετά, ενστερνίστηκαν τις νεωτερικές ιδέες της Φιλικής Εταιρείας και του Διαφωτισμού, και διεκδίκησαν την ανεξαρτησία τους με την επανάσταση του 1821. Το «Γένος» φέρει πολιτικού και πολιτιστικού χαρακτήρα νοήματα. Είναι ένας τρόπος διαχωρισμού «ημών» και των «άλλων».

Κι είναι αυτό το Γένος που, κάποτε αυτοδιοικούμενο και κάποτε σε συνθήκες απόλυτης υποτέλειας, παράγει κοινωνικά αγαθά και έργα υψηλού καλλιτεχνικού επιπέδου, αρχιτεκτονήματα και εικόνες, τοιχογραφίες και έργα μικροτεχνίας, υφάσματα και έντυπα.